در اصطلاح معمولی، کلمه زیست تخریب پذیر از نظر معنایی با تجزیه پذیر متمایز است. در حالی که زیست تخریب پذیر به سادگی به این معنی است که یک شی می تواند توسط باکتری ها یا دیگر موجودات زنده تجزیه شود، “تجزیه پذیر” در صنعت پلاستیک به عنوان قابلیت تجزیه در محیط های هوازی که تحت شرایط کنترل دما و رطوبت خاص نگهداری می شوند، تعریف می شود. تجزیه پذیر به معنای توانایی تجزیه بیولوژیکی در یک محل برای تجزیه است به طوری که مواد از نظر بصری قابل تشخیص نیستند و با سرعتی مطابق با مواد قابل کمپوست شناخته شده به دی اکسید کربن، آب، ترکیبات معدنی و زیست توده تجزیه می شوند.این مبحث برای پاسخ به سوال کیسه زباله تجزیه پذیر چیست ؟ می پردازد.
گنجاندن “مواد غیر آلی” مانع از در نظر گرفتن محصول نهایی به عنوان کمپوست یا هوموس است که یک ماده کاملاً آلی است. در واقع، طبق تعریف ASTM، تنها معیار مورد نیاز برای اینکه یک پلاستیک قابلیت تجزیه پذیری داشته باشد این است که به نظر می‌رسد که با همان سرعت و تحت تعریف سنتی قابل کمپوست شدن است و بعد از تجزیه پذیری از بین می رود.
کیسه های پلاستیکی را می توان با ساختن از یک پلیمر پلاستیکی معمولی (به عنوان مثال پلی اتیلن) یا پلی پروپیلن حاوی مواد افزودنی که باعث تخریب و سپس تخریب زیستی پلیمر (پلی اتیلن) در اثر اکسیداسیون می شود، “اکسو تجزیه پذیر” ساخت.
